Criaturas de barro – Alexis Karpouzos

Πλάσματα από πηλό, μάταιοι κάτοικοι της σκόνης,
μοναχικά, περιπλανιόμαστε όπως το σύννεφο, ο άνεμος, το κύμα,
Ούτε θέληση ανθρώπου, ούτε αίμα, ούτε γέννηση, ούτε θάνατος
Μπορεί να ανυψώσει μια ψυχή στον ουρανό, μόνο η αγάπη, η νέα δημιουργία ,
και το μόνο που βλέπουμε είναι μια σκιά αόρατων πραγμάτων, και η ώρα που έρχεται να φύγουμε δεν είναι παρά η σπασμένη ηχώ μιας ομοιοκαταληξίας
Στο μεγάλο έπος της καρδιάς της Αιωνιότητας.
Απρόσεκτοι και τυφλοί στο χαμένο φως της Σοφίας!